Wszystkie wpisy, których autorem jest rafal.kanciala@openlife.pl

Na rynku znajdziemy wiele ofert z obszaru ubezpieczeń życiowych. Możemy zdecydować się m.in. na bezterminowe ubezpieczenie na życie, ubezpieczenie z elementami inwestycyjnymi czy też, ostatnio popularne, ubezpieczenie ze zwrotem wpłaconego kapitału. Dziś przyjrzymy się temu ostatniemu.

Kupując ubezpieczenie na życie, zastanawiamy się głównie nad zakresem ochrony
i okresem jej obowiązywania. To zrozumiałe, ponieważ oba te elementy mają znaczny wpływ na wysokość ponoszonej składki. Niemniej sam proces zakupu polisy powinniśmy rozpocząć od jeszcze innej kwestii, a mianowicie od analizy naszych potrzeb i odpowiedzi na pytanie, w jakim celu w ogóle kupujemy ubezpieczenie. To właśnie na tej podstawie powinniśmy wybrać rodzaj ubezpieczenia. Możliwości jest wiele. Jedną z nich jest ubezpieczenie na życie ze zwrotem składki.

Ochrona życia i gwarancja zwrotu kapitału w jednym

Ubezpieczenie na życie ze zwrotem składki to połączenie ubezpieczeń na życie i dożycie, nazywane też ubezpieczeniem typu endowment. Tym, co odróżnia ten produkt od innych polis na życie jest fakt, że w ramach jednego produktu zyskujemy ochronę w wybranym przez nas zakresie, np. na wypadek śmierci, śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku czy też wystąpienia ciężkiej choroby, a dodatkowo mamy gwarancję, że jeśli dożyjemy końca umowy ubezpieczenia, towarzystwo wypłaci nam świadczenie w kwocie określonej umową – np. równej wartości wszystkich wpłaconych należnych składek.

Z uwagi na charakter produktu, jest on skierowany do osób, którym z jednej strony zależy na bezpieczeństwie finansowym swoim i swoich bliskich na wypadek nieprzewidzianych zdarzeń losowych, a z drugiej – na gwarancji odzyskania wpłaconych środków, gdyby przez okres trwania ubezpieczenia nic złego im się nie przydarzyło.

Zwrotka jest ubezpieczeniem terminowym

Pamiętajmy, że jest to ubezpieczenie terminowe, co oznacza, że zawieramy je na z góry określony czas, np. 10, 15 czy 20 lat, przy czym każde z towarzystw ubezpieczeniowych może oferować inny okres ubezpieczenia. Warunkiem wypłaty środków przez ubezpieczyciela jest dożycie przez ubezpieczonego momentu zakończenia obowiązującej umowy. Ponadto, jest to produkt ze składką regularną, którą możemy opłacać w systemie miesięcznym, kwartalnym, półrocznym lub rocznym – w zależności od indywidualnych ustaleń z zakładem ubezpieczeń.

Gwarancja zwrotu wpłaconego kapitału to nie jedyna zaleta tego rodzaju ubezpieczenia. Warto bowiem zaznaczyć, że jest to łatwo dostępny produkt z relatywnie niską wysokością minimalnej składki. Dla przykładu, w Open Life kwoty te rozpoczynają się już od 200 złotych miesięcznie. Co istotne, aby zawrzeć tego typu umowę ubezpieczenia w naszej firmie nie są wymagane badania lekarskie. Wystarczy złożyć podpisany wniosek o zawarcie umowy ubezpieczenia z krótką ankietą medyczną, na podstawie której pozytywnie został zweryfikowany stan zdrowia osoby zainteresowanej ubezpieczeniem.

Na zgłoszenie roszczenia z ubezpieczenia na życie mamy trzy lata. Do tego czasu możemy – jako ubezpieczeni lub uposażeni – ubiegać się o świadczenie, które nam przysługuje. Świadczenie albo świadczenia, bo w ubezpieczeniach na życie liczba polis, z których możemy otrzymać wypłatę w przypadku pojedynczego zdarzenia, nie jest w żaden sposób ograniczona.

Jakie zdarzenia uprawniają do wypłaty świadczenia?

Zdarzeniem, który uprawnia do otrzymania świadczenia z ubezpieczenia na życie przez osoby uposażone, jest śmierć ubezpieczonego – i to jest podstawowa funkcja tego typu ubezpieczeń. Natomiast w praktyce zakres ochrony często można rozszerzyć o ryzyka związane ze zdrowiem, tj. pobyt w szpitalu, operację, ciężką chorobę czy inwalidztwo na skutek nieszczęśliwego wypadku. Zdarzeniem uprawniającym do otrzymania świadczenia mogą być też np. narodziny dziecka. Niektóre ubezpieczenia gwarantują też wypłatę z tytułu dożycia – są to ubezpieczenia terminowe, które zakładają, że jeżeli w okresie ubezpieczenia nie dojdzie do śmierci ubezpieczonego, otrzyma on świadczenie w ustalonej w umowie wysokości. Tego typu produkty są bardzo popularne wśród osób zainteresowanych połączeniem ochrony z oszczędzaniem, np. na emeryturę.

Kilka świadczeń za jedno zdarzenie

W przypadku ubezpieczeń majątkowych możemy otrzymać odszkodowanie tylko do wysokości poniesionej szkody, jednak w ubezpieczeniach osobowych, w tym w ubezpieczeniach na życie, nie obowiązują takie ograniczenia. Tutaj możliwa jest kumulacja świadczeń, co oznacza, że to samo zdarzenie ubezpieczeniowe uprawnia nas do otrzymania świadczeń z kilku umów (polis) – o ile je mamy. Dzieje się tak dlatego, że celem ubezpieczenia na życie nie jest rekompensata poniesionych strat, ale wypłata umówionej kwoty w razie określonego umową zdarzenia. Jeśli więc wykupimy cztery polisy na życie, uposażeni po naszej śmierci dostaną cztery odrębne świadczenia.

Jak zgłosić roszczenie?

Roszczenie w Open Life można zgłosić elektronicznie przez aplikację lub poczta tradycyjną. W podobny sposób można też dosłać niezbędne dokumenty do roszczenia. W przypadku konieczności przedstawienia dodatkowych dokumentów, Open Life poinformuje o tym fakcie w ciągu 7 dni od zgłoszenia. Co trzeba przygotować? To zależy od tego, jakie zdarzenie miało miejsce. W przypadku np.: pobytu w szpitalu, Towarzystwo poprosi nas o kopię dokumentu tożsamości, kopię dokumentacji medycznej potwierdzającej fakt hospitalizacji oraz operacji (jeśli ta miała miejsce) tj.  kopię karty informacyjnej leczenia szpitalnego. Dokładne informacje o potrzebnych dokumentach obowiązujących przy zgłaszaniu roszczeń są dostępne w OWU i kartach produktów.

Ile mamy czasu na zgłoszenie roszczenia?

Na zgłoszenie roszczenia w ubezpieczeniach życiowych mamy trzy lata od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie objęte ubezpieczeniem. Po upływie tego czasu, zgodnie z art. 819 § 1 k.c., roszczenia się przedawniają. Należy pamiętać, że po zgłoszeniu roszczenia bieg przedawnienia się przerywa i rozpoczyna nowo od dnia, w którym osoba zgłaszająca otrzymała od towarzystwa pisemne oświadczenie o przyznaniu lub odmowie świadczenia. W przypadku roszczeń z umowy ubezpieczenia stwierdzonych prawomocnym orzeczeniem sądu, sądu polubownego lub innego uprawnionego organu, a także roszczeń stwierdzonych ugodą zawartą przed sądem lub sądem polubownym, okres przedawnienia jest dłuższy i wynosi 10 lat.

Mediacja to coraz bardziej popularna forma rozwiązywania sporów na rynku finansowym. Z każdym rokiem zwiększa się liczba składanych wniosków o przeprowadzenie mediacji, co z jednej strony świadczy o rosnącej świadomości klientów, a z drugiej o dojrzałości działających na nim instytucji, które coraz częściej dążą do proklienckiego rozwiązania każdej sprawy.

W potocznym rozumieniu mediacja to pośredniczenie bezstronnej osoby trzeciej w sporze, które ma na celu doprowadzenie do ugody między stronami. Właśnie uczestnictwo osoby trzeciej w tym procesie odróżnia mediację od np. negocjacji. Mediator, to osoba bezstronna, niezależna i zaakceptowana w swojej roli przez obie strony sporu. Zadaniem mediatora jest prowadzenie mediacji w sposób, który pozwoli uczestnikom skoncentrować się na merytorycznych aspektach problemu oraz wspólnie poszukiwać możliwości jego rozwiązania akceptowalnego przez obie strony.

Istotnym wyzwaniem dla mediatora jest niedopuszczenie do sytuacji, w której główną rolę w trakcie mediacji odgrywają negatywne emocje wyrażane przez którąkolwiek z stron. Uczestnicy mediacji dyskutują, wymieniają się argumentami, przedstawiają swoje oczekiwania oraz ograniczenia aby lepiej wzajemnie się zrozumieć i ostatecznie doprowadzić do zawarcia obustronnie satysfakcjonującego porozumienia. Kluczowym warunkiem pozwalającym na zawarcie ugody jest zaakceptowana z góry przez obie strony gotowość do ustępstw i zawarcia kompromisu. Mediacja jest najważniejszą z alternatywnych metod rozwiązywania sporów, które zbiorczo określane są skrótem ADR (ang. Alternative Dispute Resolutions).

Mediacje na rynku finansowym wspiera Komisja Nadzoru Finansowego (KNF)

Istnieje wiele ośrodków ogólnopolskich i regionalnych świadczących usługi z zakresu mediacji. Na rynku finansowym takim wyspecjalizowanym ośrodkiem jest Centrum Mediacji Sądu Polubownego przy Komisji Nadzoru Finansowego. Według danych KNF, Centrum może się pochwalić 80% skutecznością rozwiązywania sporów pomiędzy klientami banków, towarzystw ubezpieczeń, domów maklerskich itd. a tymi instytucjami.

Nic dziwnego, że popularność mediacji na rynku finansowym systematycznie rośnie. Jak informuje Komisja, w 2017 r. do Sądu Polubownego przy KNF wpłynęło ponad 2950 wniosków o przeprowadzenie mediacji – o 66% więcej niż w roku ubiegłym. Ponad 30% wszystkich wniosków złożyły instytucje finansowe. W 1130 przypadkach chęć rozwiązania sporu w drodze mediacji wyraziły obie strony konfliktu, co oznacza wzrost o 56% w stosunku do 2016 r.

W ramach popularyzacji rozwiązywania sporów poprzez mediację, KNF od 2014 r. przyznaje wyróżnienia Instytucjom Finansowym Przyjaznym Mediacji. Na tegorocznej liście laureatów znalazło się sześć organizacji – wśród nich Open Life.

Szczegóły procesu mediacji przy KNF

Polubowne rozwiązywanie sporów z udziałem Rzecznika Finansowego (RZF)

Od 1 stycznia 2016 r., kiedy to weszły w życie przepisy ustawy o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym w zakresie pozasądowego postępowania w sprawie rozwiązywania sporów między klientem a podmiotem rynku finansowego, uprawnienia do prowadzenia postępowań polubownych zyskał także Rzecznik Finansowy. Procedura uruchamiana jest po złożeniu wniosku przez klienta do RZF. Rzecznik, w przypadkach określonych w ww. ustawie, może odmówić wszczęcia postępowania, m.in. w sytuacji kiedy klient nie wyczerpał w danej instytucji drogi postępowania reklamacyjnego. W przeciwieństwie do postępowania interwencyjnego (czyli w przypadku złożenia reklamacji do RZF), kiedy to Rzecznik reprezentuje interesy klienta, w postępowaniu polubownym skierowanym do RZF (Wydział Pozasądowego Rozwiązywania Sporów w Biurze RZF) pełni on opisaną powyżej rolę mediatora.

Na koniec postępowania mediacyjnego Biuro RZF sporządza protokół, który jest doręczany stronom. Jeśli nie została zawarta ugoda, do protokołu zostaje dołączona opinia.

Dzięki uzyskanym uprawnieniom w ramach ustawy  o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym, RZF to kolejna obok KNF silna instytucja na rynku finansowym, która aktywnie wspiera i realizuje model rozwiązywania sporów oparty na mediacji.

Szczegóły procesu mediacji przy RZF

Korzyści wynikające z mediacji

Mediacja jako forma rozwiązywania sporów ma wiele zalet – w szczególności daje szansę na szybkie i zadowalające rozwiązanie problemu bez udziału sądów. Istotnym jest fakt, że zakończenie mediacji bez ugody nie zamyka klientom możliwości jakichkolwiek innych działań. Plusem są także większa swoboda w prowadzeniu rozmów w porównaniu z atmosferą sali sądowej, bezpośredni wpływ stron na przebieg rozmów i składane propozycje oraz różnorodność form prowadzenia mediacji. Strony mogą ustalić różne sposoby komunikowania się w procesie mediacji. Poza spotkaniami osobistymi, możliwy jest także kontakt telefoniczny lub za pośrednictwem poczty elektronicznej. Zawsze jednak odbywa się to przy udziale lub za pośrednictwem mediatora, co znacznie zwiększa szansę na merytoryczny przebieg rozmów oraz uspokojenie emocji uczestników. Mediator, jako osoba posiadająca wiedzę m.in. w obszarze rynku finansowego, może także w ramach postępowania udzielić klientowi niezbędnych wyjaśnień, oczywiście przy zachowaniu pełnej niezależności i bezstronności. Dodatkowe zalety postępowania mediacyjnego to poufność przebiegu i wyniku postępowania oraz fakt, że przerywa ono bieg przedawnienia tak jak ma to miejsce w przypadku postępowania sądowego.

Mediacje to nie tylko sprawny przebieg postępowania i oszczędność czasu, ale również atrakcyjna oferta od strony finansowej – pozwalają m.in. na uniknięcie kosztów procesowych. Opłata za uruchomienie postępowania mediacyjnego w Centrum przy KNF lub u Rzecznika Finansowego wynosi 50 zł niezależnie od wartości przedmiotu sporu. Co istotne, ugoda mediacyjna zyskuje rangę prawną ugody sądowej, co oznacza, że wywołuje ona takie same skutki prawne, jak gdyby strony zawarły ugodę przed sądem.

Źródło: Centrum Mediacji Sądu Polubownego przy KNF, Rzecznik Finansowy

RODO już obowiązuje. Co oznacza tajemniczy skrót?

Od 25 maja obowiązuje RODO, czyli unijne rozporządzenie o ochronie danych osobowych, które ujednolica zasady przetwarzania danych osobowych na terenie całej UE. Teraz każda osoba fizyczna, której dane są przetwarzane, może wystąpić o dostęp do nich, sprostować nieprawidłowe lub uzupełnić niekompletne dane, żądać ograniczenia ich przetwarzania lub przeniesienia do innego administratora, a nawet skorzystać z „prawa do bycia zapomnianym”.

RODO – co to jest?

Ogólne Rozporządzenie o Ochronie Danych Osobowych (ang. General Data Protection Regulation) z kwietnia 2016 r. wprowadza istotne zmiany w podejściu do ochrony danych osobowych stosowanym dotychczas przez europejskie przedsiębiorstwa, promując nowe, odpowiedzialnościowe podejście do ochrony prywatności. Od 25 maja każdy podmiot przetwarzający dane osobowe będzie miał obowiązek aktywnie zabiegać o ich ochronę na każdym etapie przetwarzania – w tym już na etapie projektowania nowych procesów czy systemów. W praktyce oznacza to m.in. opracowanie i prowadzenie dokumentacji przetwarzania danych, stałe monitorowanie naruszeń (takich jak wyciek danych), a także informowanie o naruszeniach organów nadzoru oraz – w określonych sytuacjach – osób, których one dotyczą.

Dla osób, których dane są przetwarzane: RODO to zwiększona kontrola nad swoimi danymi

RODO wprowadza też nowy, szerszy katalog praw dla wszystkich osób fizycznych, których dane są przetwarzane (nie tylko dla konsumentów, ale też dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą). W szczególności chodzi o prawo dostępu do danych, sprostowania nieprawidłowych lub uzupełnienia niekompletnych danych, przenoszenia danych do innego administratora wskazanego przez osobę występującą z takim żądaniem, a także prawo do „bycia zapomnianym”. Od maja każdy podmiot, który chce przetwarzać nasze dane, musi najpierw zapewnić posiadanie podstawy prawnej. W przypadku braku innej, wyraźnie zapyta nas o zgodę, a spełniając obowiązek informacyjny m.in. wskaże organizacje, które będą miały do nich dostęp. Określi także zakres i cel przetwarzania – a wszystko to w prosty, czytelny sposób. Ważną zmianą jest też obowiązek notyfikacyjny do organu nadzoru, który zakłada, że o naruszeniu bezpieczeństwa danych administrator powiadomi ten organ bez zbędnej zwłoki, czyli – w miarę możliwości – nie później niż w ciągu 72 godzin po stwierdzeniu naruszenia. W przypadku wysokiego ryzyka naruszenia praw lub wolności osoby fizycznej na skutek zidentyfikowanego naruszenia ochrony danych, RODO nakłada również obowiązek zawiadomienia bez zbędnej zwłoki osoby, której dane dotyczą.

Idąc z duchem czasu, RODO wprowadza do obrotu prawnego nowe definicje danych osobowych, takie jak dane genetyczne i dane biometryczne, które umożliwiają jednoznaczną identyfikację osoby. To może być chociażby wizerunek twarzy, próbka głosu, dane daktyloskopijne z odciska palca czy skan siatkówki oka. Takie dane są stosowane przez różne systemy zabezpieczeń, w tym te chroniące dostęp do naszych pieniędzy w bankach.

Dla przedsiębiorcy: RODO to odpowiedzialność

RODO nie narzuca jednego sposobu zabezpieczeń, stosowanych środków technicznych i organizacyjnych, narzędzi i technologii dla zapewnienia ochrony przetwarzanych danych. Wymaga, by administratorzy danych sami analizowali poziom ryzyka i na tej podstawie dobierali odpowiednie środki – przy wsparciu wyznaczonego Inspektora Ochrony Danych. Nowe podejście do ochrony danych osobowych przejawia się również poprzez przewidzianą w RODO tzw. rozliczalność, czyli zdolność do wykazania przez Administratora danych, w szczególności na żądanie organu nadzorczego, że przestrzega zapisów rozporządzenia – poprzez przedstawienie odpowiedniej dokumentacji albo wykazanie powyższego w inny możliwy sposób. To zmusza do bieżącego i stałego nadzorowania procesów przetwarzania danych w organizacji.

Istotną zmianą w stosunku do dotychczasowych regulacji, przynajmniej tych obowiązujących w Polsce, są też kary. Do tej pory niezgodność z przepisami ochrony danych nie była w naszych kraju sankcjonowana wysokimi karami finansowymi. W dotychczasowym porządku prawnym główny nacisk położony był na odpowiedzialność karną, a nie finansową. RODO od tego rozwiązania odchodzi. Od maja niedopełnienie obowiązków w zakresie ochrony danych osobowych skutkuje możliwością nałożeniem kary finansowej w wysokości do 10 lub 20 mln euro, bądź do 2% lub 4% rocznego obrotu na przedsiębiorstwa prywatne. Przy podmiotach publicznych maksymalna kara to 100 tys. zł.

Dla mnie osobiście RODO to szansa dla administratora danych do uporządkowania obszaru ochrony danych w swojej organizacji.