Opinie ekspertów

Kto z nas nie byłby zaszczycony tytułem szlacheckim nadanym przez Królową Elżbietę II? Ale co, poza odpowiednim urodzeniem, może prowadzić do tego celu? Jest inna możliwość – na przykład dać istotny wkład w prestiż Zjednoczonego Królestwa. Takie czyny doprowadziły do docenienia przez Jej Królewską Mość – Sir Davida Johna Brailsforda.

Ale zacznijmy od teorii w tym (niestety?) od matematyki

Zadajmy sobie pytanie o ile będziemy lepsi jeśli przez rok każdego dnia będziemy poprawiać się w stosunku do stanu z dnia poprzedniego o 1%, a o ile będziemy gorsi jeśli każdego dnia pogorszymy się o 1%?

Ostrzegam czytelnika – teraz będą wzory matematyczne. Dla zachęty podam, że w dalszej części uzasadnię, że ten matematyczny wynik jest wątpliwy praktyczniew praktyce.
A zatem:

• o ile będziemy lepsi: (1,01)^365 = 37,783
• o ile będziemy gorsi: (0,99)^365 = 0,026

Co te liczby mają znaczyć? Startując z poziomu 1 po 365 poprawiania się w stosunku do dnia poprzedniego o 1% osiągamy poziom niemal 38 (tyle razy „jest lepiej”), a pogarszając się w stosunku do dnia poprzedniego o zaledwie 1% (ale będąc konsekwentnym w tym mozolnym „upadku”) dojdziemy praktycznie do 0.

Sens tej teorii (w teorii zarządzania – hasło marginalne zyski lub po angielsku „marginal gains”) tkwi Lightbulb w zwracaniu uwagi na rzeczy z pozoru drobne, które konsekwentnie wdrażane dają znaczący efekt.

W przypadku Sir Davida efekty były spektakularne. Jak podaje Wikipedia do czasu objęcia przez niego w roku 2003 stanowiska Dyrektora Technicznego angielskiej reprezentacji, mogła się ona pochwalić jednym złotym medalem olimpijskim zdobytym w roku 1908. Pod jego kierownictwem pasmo sukcesów reprezentacji w latach 2007-2017 było następujące: 178 tytułów mistrzów świata, 66 złotych medali olimpijskich lub paraolimpijskich, zaś profesjonalna drużyna kolarska kierowana przez niego zdobyła (pod rząd) 5 zwycięstw w Tour de France.

Gdy czytamy jakie m.in. środki on zastosował – z jednej strony wpierw się śmiejemy, a potem zastanawiamy się jak to możliwe, że inni to lekceważyli (i lekceważą nadal):

• przeprojektowanie siodełka by było wygodniejsze,
• wcieranie alkoholu w opony by miały większą przyczepność,
• eksperymentowanie z żelami do masażu by szybciej regenerować mięśnie zawodników,
• podróże na zawody własnymi środkami transportu z zachowaniem odpowiednich zasad higieny,
• wnętrze autobusu drużyny w kolorze białym dla lepszej identyfikacji zabrudzeń,
• własne służby sprzątające i dezynfekujące pokoje hotelowe,
• podgrzewane koszulki kolarskie by zapewnić lepsze warunki pracy mięśni,
• czujniki na ciele kolarzy pozwalające określić indywidulane parametry treningu i odnowy biologicznej,
• szkolenia w myciu rąk dla kolarzy prowadzone przez medyków dla uniknięcia niechcianych infekcji,
• optymalne poduszki oraz materace do spania,
• i wiele podobnych.

Czy metody zaradcze nie są znane od lat?

Gdy słyszę w mediach, że polscy sportowcy mają problemy związane z infekcjami lub problemy gastryczne to jestem przygnębiony, ponieważ środki zaradcze są opisane w literaturze i powinny być stosowane z automatu. Znany i opisany jest psychologiczny, a jednocześnie praktyczny, efekt notowany u osób często podróżujących – wybierają znaną sobie sieć międzynarodową dla posiłków (bezpieczeństwo) i tę samą sieć hoteli (z powtarzalnym wystrojem i wyposażeniem), bo nie stać ich na niespodzianki, które mogą opóźnić lub przerwać ich podróż.

A teraz wisienka na torcie

Czyli obiecana krytyka formuł matematycznych. I nie chodzi o to, że są one błędne, ale że podstawą ich spektakularnych wyników są nieracjonalne założenia. Kluczowym założeniem jest nakładanie się na siebie 1% ulepszeń – a tak wcale nie musi być i zwykle nie jest.

Czy to oznacza, ze cała teoria jest bez sensu?

Krytycy wskazują, że marginalne zyski już dawno stosowały koncerny motoryzacyjne – np. Toyota czy VW. A zresztą Sir David dysponował budżetem ok 50 mln GBP, a może wchodził w grę doping?

Jednak do mnie przemawia jeden z wpisów pod filmikiem na youtubie krytyka Sir Davida: (w wolnym tłumaczeniu):

„Prawdziwą magią marginalnych zysków jest to, że Twoja Drużyna jest w grze, posuwa się do przodu i koncentruje się na ciągłym doskonaleniu – w końcu doprowadzi to Twoją Drużynę do sukcesu.”

Dlatego w Open Life zbieramy informacje o błędach, by dla dobra Naszej Drużyny, wyeliminować je. Analizujemy zgłoszenia wskazujące, co w naszych procesach można poprawić. Patrzymy na konkurencję by nie pozostać w tyle. Regularnie badamy satysfakcję naszych klientów (agentów, „zosiek”, ubezpieczających i ubezpieczonych,) by weryfikować, czy nasze działania przynoszą pozytywne efekty dla naszych klientów, a tym samym dla nas.

PS. Można też inaczej – w F1 w zeszłym roku triumfował zespól Red Bull – w tym roku w pierwszym wyścigu podium zajmowały 3 bolidy pierwsze dwa miejsca Red Bull, a trzecie Aston Martin. Złośliwcy twierdzą, że w istocie były to 3 samochody Red Bull, bo zespół Aston Martin do budowy tegorocznego samochodu podkupił głównego konstruktora zespołu Red Bull.